Moederhonden zijn consequent en verdraagzaam
En geen snauwende bitches!
Veel mensen hebben het idee dat de moederhond correcties inzet om de pups een bijtrem aan te leren of te laten zien dat zij de baas is. Dat is niet waar. Er is op een gegeven moment wel een snauwerige fase bij de moederhond omdat zij het niet prettig vindt dat de pups bij haar drinken met de scherpe puppytandjes!!
Ik heb moederhonden nog nooit agressie zien vertonen naar haar eigen pups, tenzij ze geen uitweg meer ziet en ze niet weg kan, dan gaat een moederhond snauwen.. Een moederhond moet dus altijd afstand kunnen nemen van haar pups.
Als pups te hardhandig zijn dan staat een moederhond op en gaat ze ergens anders liggen. Dat is opvoeden door ongewenst gedrag te negeren; als je te druk speelt ga ik weg. Deze rust en dit vertrouwen dat zoiets als opstaan en weglopen een duidelijke boodschap geeft aan de pups..daar kunnen wij nog wat van leren!
Pups kunnen, net als mensenpeuters, zich nog moeilijk beheersen. Bij spelenden pups binnen het nest is het dan ook een gegrom en gegil van jewelste. Het is in deze fase dat pups leren dat te hard bijten ervoor zorgt dat je kameraadje wegloopt of in een reflex reageert en dan is het over. Je ziet onderling geen blijvende angst de pups herstellen snel van ruziemomentjes.
Het gedrag en de ontwikkeling van pups binnen een nest wordt door vele factoren bepaald. Agressie zie je als er niet voldoende ruimte, eten, rust en bezigheden zijn. Die behoeftes wisselen natuurlijk per levensfase en ras.
Ik vond pas geleden dit filmpje van een moederhond met een pup in haar bek. Er stonden hele domme opmerkingen bij en om jullie dit te besparen heb ik daar tekst overheen geplakt. Deze teef heeft eclampsie. In zeldzame gevallen kan dit leiden tot agressie naar de pups of zelfs het opeten van pups... Je ziet aan de ogen van de moederhond dat zij niet in orde is. Eclampsie staat ook wel bekend als melkziekte.
